Tot mijn 44 heb ik getennist. Ja, zo kom je nog eens wat te weten. En als de ballen niet goed genoeg meer waren om mee te spelen, dan verzamelde ik ze in een plastic tas. Af en toe kom ik die ballen tegen en denk ik 'wat moet ik er mee?'. Milieutechnisch een hoop rubber (of wat is het?) weggooien vind ik lastig. Misschien is er nog wel een soort van tweede gebruik voor. Ik weet geen inzamelpunt voor tennisballen zodat ze op een goede manier worden afgevoerd of gerecycled. Dus heb ik ze op Marktplaats gezet. Nou in een week tijd had ik bijna 10 reacties. Van een tennisleraar in Amsterdam die met kansloze jongeren tennist tot hondenbezitters. Nou Yvette zou ze komen ophalen. En ja hoor Yvette kwam ze halen, voor de hond. Ik vroeg wat je met 40 ballen moet voor de hond? Hoe lang doe je daar niet mee? Nou, nog geen half jaar zei ze. Sommige mensen betaald ze 25 cent per bal. Ja zei ze, ik woon buiten, en dan raakt er nogal eens een bal kwijt. Toen dacht ik, daar gaat mijn hele milieu-overweging. Al mijn 40 ballen komen dus gewoon in het weiland, de bosjes en de bossen terecht. Oh, had ik ze nu maar gewoon in de vuilnisbak gegooid, dan waren ze verbrand en met een lagere milieubelasting opgeruimd. Zo pakt je goeie gedrag dan toch verkeerd uit.
